KIK Productions

voorstellingen

30!

Interview

30! © Casper Rila
  • Juan Pablo Dobal
  • Bert Vos
  • Iefke Wang
  • Jaap Branderhorst
  • Jan Willem Troost

Carel Kraayenhof: bandoneon, artistieke leiding, composities en arrangementen
Juan Pablo Dobal: piano en composities
Bert Vos: eerste viool
Iefke Wang: tweede viool
Jaap Branderhorst: contrabas
Jan Willem Troost: cello

Rimmert van Lummel: geluid
Leoni Jansen en Jan-Eric Hulsman: regieadviezen
Bartel Meijburg: decor
Sandra Schenke: lichtontwerp 
management en uitvoerend producent: Thirza Lourens
Juli Golin: productieassistent

Deze voorstelling is mede mogelijk gemaakt door Fonds 21 en het Prins Bernard Cultuurfonds.
theaterconcert 2017-2018

Carel Kraayenhof viert dertigjarig jubileum met theaterconcert en cd

‘Ik beloof je dat als je naar 30! bevlogen tangojaren komt kijken, je de vonken van de bandoneon ziet spatten.’

Bandoneonist en componist Carel Kraayenhof is één van de meest toonaangevende muzikanten van de Argentijnse tango. In 2018 zit hij 30 jaar in het vak. Tijd voor een feestje! Vanaf 5 april trekt hij, tezamen met zijn sextet Carel Kraayenhof Ensemble, langs de Nederlandse theaters met het concert 30! bevlogen tangojaren. In maart komt tevens zijn gloednieuwe, gelijknamige cd uit.
Samen met zijn ensemble heeft Kraayenhof dit programma samengesteld. Het bevat diverse hoogtepunten uit zijn 30-jarige carrière. Ook componeerde Kraayenhof stukken voor personen die in de afgelopen 30 jaar veel voor hem hebben betekend. De kern van zijn werk is dat hij de luisteraar met zijn unieke bandoneonsound tot in het diepst van zijn of haar ziel wil raken.

In zijn composities zoekt Kraayenhof voortdurend de grenzen van het muzikale tangospectrum op. Zijn veelzijdigheid als muzikant blijkt uit de samenwerking met grote Argentijnse maestro’s, onder wie Astor Piazzolla en Osvaldo Pugliese, en internationale artiesten als Sting, Yo-Yo Ma, Joshua Bell, Ennio Morricone en Dulce Pontes. In Nederland speelde hij onder meer met Caro Emerald, André Hazes, BLØF, Wouter Hamel, Trijntje Oosterhuis, Janine Jansen en Lavinia Meijer. Ook werkte hij met gerenommeerde orkesten in binnen- en buitenland, denk aan het Concertgebouw Kamerorkest en het London Symphony Orchestra. Naast zijn werk als artistiek leider van diverse tango-ensembles waarmee hij in de hele wereld concerten geeft, produceerde hij maar liefst negen cd’s en runt hij een muziekuitgeverij.

Kraayenhof ontving verschillende onderscheidingen, waaronder een Edison Publieksprijs voor de cd Tango Royal. Zijn cd Liberación en het album Lavinia Meijer & Carel Kraayenhof in concert werden genomineerd voor een Edison. De Argentijnse regering prees hem voor zijn inzet voor de Argentijnse tango wereldwijd door hem een hoge onderscheiding toe te kennen.

Hoog tijd voor een gesprek met de maestro.

Carel, wat kan het publiek verwachten van de voorstelling?
In onze voorstelling 30! bevlogen tangojaren nemen we met onze muziek het publiek mee op reis. We vertellen over onze muzikale avonturen als Nederlands sextet, reizend door de wereld: van Buenos Aires tot Novosibirsk en van Curaçao tot Djakarta. Die reizen hebben op hun beurt onze muziek geïnspireerd, want behalve ons bestaand repertoire, spelen we ook stukken van Sting en Ennio Morricone. En daarnaast ook gloednieuwe composities, van een tango en zamba tot een Chinees klinkend stuk.

Waarom maak je deze voorstelling?
30! bevlogen tangojaren is een ware jubileumvoorstelling, waarin ik graag terugkijk op dertig gepassioneerde tangojaren van mijn in 1988 opgerichte Sexteto Canyengue. Sinds mijn optreden tijdens de bruiloft van onze koning en koningin heet dit sextet Carel Kraayenhof Ensemble.
We hebben drie decennia over onze planeet gezworven met prachtige tangomuziek. Ik vond het een mooi moment om een theatervoorstelling over onze avonturen te maken. En om de klanken die we overzee hebben geabsorbeerd, te delen met onze Nederlandse fans.

Waarom mag je deze voorstelling niet missen?
Ik beloof je dat als je naar 30! bevlogen tangojaren komt kijken, je de vonken van de bandoneon ziet spatten. Uit eigen ervaring weet ik dat hij je ziel beroert. Om mijn poëtische lofzang af te maken: je hoort de violen zuchten én knarsetanden. De fluwelen klank van de cello strijkt over je hart, de bas gromt en de piano twinkelt van plezier. Ondertussen vertellen de spelers fraaie en komische anekdotes.

Welke hoogtepunten uit de afgelopen 30 jaar gaan wij horen in dit theaterconcert?
Om er een paar te noemen: Recuerdo van Pugliese, mijn Clavel Rojo, Gabriel's Oboe van Morricone en Fields of Gold van Sting. En last but not least het ontroerende Adiós Nonino van Piazzolla. Heel bijzonder is de vrij onbekende tango Nonino van zijn hand. Hij schreef hem toen zijn vader nog leefde.

Welke nieuwe composities heb jij geschreven en waarom?
Voor nieuwe composities doe ik inspiratie op tijdens de reizen. Sowieso heb ik een enorme drive om nieuw tangorepertoire te ontwikkelen en muziek voor bandoneon te componeren. Om een paar voorbeelden te noemen: ik schreef het zeer Chinees klinkende stuk Mercy na mijn reizen naar China. Vooral mijn optreden in de Great Hall of the People in Beijing voor de slachtoffers van de aardbeving in 2008 ligt nog vers in mijn geheugen. Don Rocco en Herbert's milonga maakte ik voor twee Duitse vrienden, onder wie mijn bandoneonstemmer Rocco. Hij is al ruim 25 jaar de wonderdokter van mijn bandoneon.

Wat is het hoogtepunt uit jouw carrière?
Ik heb er meerdere. Op 2 februari 2002 leerden mijn landgenoten mij en mijn bandoneon kennen tijdens de bruiloft van Koning Willem Alexander en Koningin Máxima. Dit optreden werd niet alleen in Nederland bekeken, maar ook door meer dan vijftig miljoen televisiekijkers over de hele wereld. Dat was een cruciaal moment in mijn carrière.
Daarnaast ontving ik in november 2005 een hoge culturele onderscheiding van de Argentijnse regering voor mijn voortdurende inzet als internationaal ambassadeur van de Argentijnse tango.

Hoe zie jij de toekomst van de tangomuziek?
Tango weerspiegelt de ziel van Argentinië, zoals de flamenco het gemoed van Andalusië blootlegt, de fado dat van Lissabon, de son montuno en salsa dat van Cuba en de blues dat van New Orleans.
Deze genres hebben altijd weten te overleven, vaak zonder enige commerciële ondersteuning. Commercie was namelijk niet de reden voor het ontstaan van deze muzieksoorten. De kracht die bijvoorbeeld tangomuziek geeft door verdriet, troost, heimwee en vreugde te delen, is haar bestaansrecht. Daarom noem ik haar 'mensenmuziek'.

30! bevlogen tangojaren van het Carel Kraayenhof Ensemble is te zien tot en met 3 juni. Kaarten zijn te koop op de website of aan de kassa van de schouwburg.