Het is theaterbezoekers vast niet ontgaan dat ik het record van Heintje Davids heb geëvenaard. Dat zij en ik zo goed zijn in dóórgaan, heeft te maken met onze initialen: H.D.
In Nog Even Dit breng ik met de welgemikte woorden van ‘een rechercheur op de drempel van de deur’ gasten in verwarring, samen met zoon Jesse. Mijn conferences zijn een feest van herkenning, met Jesse zing ik liedjes. Hij voorziet mijn teksten van muziek op Harry Bannink-achtige wijze en begeleidt mij op de gitaar. U gaat horen dat ik dit niet alleen als trotse vader zeg.
In Nog Even Dit ben ik mijn oude zelf met een scherp oog voor alles wat misgaat: klein én groot leed. Met Jesse vier ik Het Einde der Tijden onder het mom: ondergedompeld in Dorrestijns bad heb je voor de rest van je leven genoeg ellende gehad.